Bir Namazlık Nefesim

Delinmiş gönlümün sandalı

Parçalanmış su alıyor denizde

Boğulmak üzereyim

Savrulurken  dalgaların sarhoşluğunda bir o yana bir bu yana

Sokaklarda oyunlarda sobelenen bir oyuncu gibi sobelendim bir anda

Karanlık sulara batık çıkarken

Uzandı semada sanki Rahmandan bir el

Aldı çekti bıraktı sahil kenarına son nefeste

Kan ter içinde iken

Sobelenirken Rahmanın Rahmeti ile olmak varmış

Görünmenin bulunmanın anlamı sobelenmek ne güzelmiş

Eşkıya gibi beni bir anda ümitsizliğe götüren anlamsız düşüncelerimin fırtınasında aldı

Sakin huzurlu sahil kenarına bıraktı

Sanki gökyüzü sahil bana gülümsüyordu

Örselenmiş yalnızlığımın bakışları huzurla doldu

Gam silinirken gönlümde yüce Rahmanın yardımıyla

Kısacık ömrümün tenine Yüceler yücesi Rahman dokundu o anda

Benden sonra peşimden gelmeyecek olan

Şeytanın esiri olmuş gönlüm ruhum düşüncelerim

Artık benimle beraber gelecekti

Artık yüce Rahmanla birlikteydi

Bulmuştu varacağı limanı

Hayal değilmiş bu hayat anladım

İzledim biraz önce çaresiz kalan beni

O ben değil içimdeki düşüncelerimi esir alan şeytandı nefsimdi

Şimdi Yüce Allah’a teslimiyetle çaresiz değilim artık

İçimde açan felaketin kırgın çiçekleri soldu

Felaketi önleyen Yüce Allah diye zikreden ümitlerinin çiçekleri açtı

Tıpkı cennet kokan cennet kadar güzel olan

Habersizce çekip gitti korku tellallığı yapan şeytana ait kelimeler

Her gece düşlerimi kanatan yalnızlığın paslı hançeri yok artık düşüncelerimin kovuğunda

Saklı değil artık küçülmelerim isyanla bakan kara gözlerimdeki korkularım

Bir anda silindi

Bir kuşun sessizlikte sessizce uçuşu gibi kayboldular

Bırakıp gitmelerimin utancı suratıma attığı tokatlar ile şimdi o utancımı yaşarken

Bırakıp gitmeler kahrolmak için kaçmakmış anladım köreltti Rabbim bırakıp gitmelerimi

Bir namazlık nefesim

Beni soğuk teniyle taşıyacak musalla taşı arasında yaşamakmış hayatı

Kendim için değil

Toplumun refahı huzuru içinmiş bu gönül

Bu düşünceler fikirler içinmiş bu can

Mehmet Aluç©-Kul Mehmet